„Legyetek tehát okosak, mint a kígyók és ártatlanok, mint a galambok.”
Máté 10,16
Figyelj arra a bölcsességre, ami a galambokban, virágokban, fákban, és az egész természetben megnyilvánul. Ugyanaz a bölcsesség ez, ami bennünk is azt teszi, amit az értelmünk sosem tudna megtenni: keringteti vérünket, megemészti táplálékunkat, pumpálja szívünket, tágítja tüdőnket, immunizálja testünket, és gyógyítja sebeinket, miközben értelmünk valami mással van elfoglalva. Mi csak most kezdjük felfedezni ezt a Természetbölcsességet (Nature-wisdom) az úgynevezett primitív népekben, akik annyira egyszerűek és bölcsek, mint a galambok.
Mi, akik fejlettebbeknek véljük magunkat, kifejlesztettünk egy másfajta bölcsességet, az agy ravaszságát, mert rájöttünk, hogy tökéletesíthetjük a Természetet, s olyan biztonságot, védelmet, életkort, sebességet, és kényelmet teremthetünk magunknak, amely ismeretlen a primitív népek előtt. Mindezt a teljesen kifejlett agynak köszönhetjük. A mi kihívásunk az, hogy visszaszerezzük a galamb egyszerűségét és bölcsességét, miközben nem szabad elveszítenünk a kígyószerű agy ravaszságát sem.
Hogy lehetséges ez? Észre kell venned, hogy minden egyes alkalommal, amikor úgy próbálsz a Természeten tökéletesíteni, hogy ellene dolgozol, önmagadat károsítod, hisz lényeged nem más. mint a Természet. Olyan ez, mintha a jobb kezed a bal ellen küzdene, vagy mintha jobb lábad a balra igyekezne taposni. Mindkét fél veszít, s ahelyett, hogy kreatív és élő lennél, konfliktusok közé kerülsz. A világ legtöbb népe ilyen állapotban van. Vess rájuk egy pillantást: halottak, alkotásra képtelenek, foglyok, mert konfliktusba kerültek a Természettel, amikor úgy próbáltak önmagunkon tökéletesíteni, hogy a természetük kívánságai ellen cselekedtek. Ha agyad konfliktusba kerül a Természettel, állj a Természet oldalára, mert ha ellene küzdesz, végül is elpusztít. A titok tehát az, hogy a Természettel összhangban próbálj meg rajta tökéletesíteni. Hogy tudod ezt az összhangot megteremteni?
Először is: gondolj valamire, amit szeretnél tökéletesíteni életedben vagy személyiségedben. Ha erőfeszítéssel próbálod ezt a változást ráerőltetni természetedre, s azáltal, hogy igyekszel valamivé válni, amit hiúságod kitervelt, ekkor a kígyó a galamb ellen küzd. Ha kész vagy arra, hogy tanulj, figyelj, megérts, tudatában légy jelenlegi állapotaidnak és problémáidnak, anélkül, hogy erőszakolnád és nyomnád azokat a dolgokat, melyeket – hiúságod kíván, s úgy, hogy a Valóságra hagyod azoknak a változásoknak az előidézését, melyeket a Természet tervelt ki, nem pedig te, ekkor megvan benned a galamb és a kígyó tökéletes keveréke. Vess egy pillantást azokra a problémákra, azokra a változásokra, melyeket szeretnél előidézni magadban, és figyeld meg, hogy hogyan akarod ezeket elérni. Figyeld meg, hogy hogyan próbálsz változtatni – magadban és másokban is – büntesse! és jutalommal, fegyelmezéssel és kontrolálással, prédikálással és bűntudattal, kapzsisággal és büszkeséggel, becsvággyal és hiúsággal, szeretetteljes elfogadás és türelem, alapos megértés és virrasztó tudatosság helyett.
Másodszor: Gondolj a testedre, és hasonlítsd azt össze annak az állatnak a testével, mely még a természetes környezetében él. Az az állat sosem küzd felesleges kilókkal, és a küzdelmet és menekülést kivéve soha sincs stressz alatt. Sosem eszik vagy iszik olyat, ami nem jó számára. Megfelelő mennyiségben érik az elemek: a szél, a nap, az eső, a meleg, és a hideg. S mindez azért van, mert az állat hallgat a testére, és hagyja, hogy testének bölcsessége vezérelje. Hasonlítsd ezt most össze a te buta ravaszságoddal! Ha a tested beszélni tudna, vajon mit mondana neked? Vedd észre a kapzsiságot, a becsvágyat, a hiúságot, a dicsekvésre és a mások kegyeinek elnyerésére irányuló vágyadat, a bűntudatot, amely arra vesz rá, hogy ne hallgass tested hangjára, miközben a hiúságod által kitűzött célokat kergeted. Tényleg elvesztetted már a galamb egyszerűségét.
Harmadszor: kérdezd meg magadtól, hogy mennyire vagy kapcsolatban a Természettel: a fákkal, a földdel, a füvei, az éggel, a széllel, az esővel, a nappal, a virágokkal, a madarakkal és az állatokkal? Mennyire vagy kitéve a Természetnek? Mennyire vagy bensőséges kapcsolatban vele, mennyire figyeled, szemléled őt csodáiban, menynyire azonosulsz vele? Ha a testednek már hosszú ideje semmilyen kapcsolata nem volt az elemekkel, elsatnyul, puhány és törékeny lesz, hiszen elzárták életerejétől. Ha már hosszú ideje elváltál a természettől, lelked is elhervad és „meghal”, hisz gyökerestül kitépték.
(Anthony de Mello – A szeretet útja)