„Ez így nincs rendjén!” – hagyja el többször a szánkat, amikor a dolgok nem úgy alakulnak, ahogy szeretnénk. … és nagyon sok minden tud úgy alakulni az életünkben, hogy az ne tetszedjen nekünk. Késik a járat, több órás vagy napos áramszünet, elégedetlen ügyfelek, rossz kiszolgálás stb.
Ilyenkor az a „legnormálisabb” emberi reakció, hogy kifejezzük az elégedetlenségünket, nem?
S milyen érdekes, hogy miközben berendeztünk egy magas kényelmi szintet elérő életvitelt, egyre több mindenért vagyunk elégedetlenek. Ez azért tud így alakulni, mert a legtöbb ember fókusza áthelyeződött arról, ami van, arra, ami nincs. Legalábbis a korábbi generációkkal szemben.
Az életünkben többnyire mindent egyértelműnek veszünk, és nem számolunk azzal, hogy az életünk értelme nem abban rejlik, hogy minden és mindenki a kívánságainkat és parancsainkat lesse, hanem azért, hogy fejlődjünk. Fejlődni igazán pedig a próbatételek által tudunk.
Pontosabban azzal, ahogy reagálunk a próbákra. S mennyivel békésebben és kreatívabban tudjuk kezelni a helyzeteket, ha minden próbára úgy tudunk reagálni, hogy „Rendjén van.”